Wielkanoc to święto, które dla wielu osób jest tożsame z celebracją wiosny. W tym okresie dużą część swojego czasu przeznaczamy na coroczne wiosenne porządki, dekorowanie domu kolorowymi ozdobami i przyrządzanie tradycyjnych potraw.
Wytężamy zmysły na wszelkie oznaki wiosny i chcemy dzielić się radością z bliskimi. W tym roku jednak jest inaczej niż zwykle – trudno o gwarne spotkania z rodziną i przyjaciółmi; świąteczna atmosfera beztroski wydaje się odległa i zwyczajnie nierealna. W obliczu zagrożenia zdrowia i życia musimy pamiętać o wartościach takich jak: bliskość, akceptacja, tolerancja oraz zrozumienie.
W ciągu paru dni musieliśmy zrezygnować z wszystkiego, co dotychczas sprawiało nam frajdę i dawało poczucie spełnienia – a przynajmniej tak nam się wydawało. Ta wymuszona pauza niejako narzuca nam refleksję – czy wciąż jesteśmy w stanie odróżnić to, co w rzeczywistości daje nam radość od tego, co jest zwyczajną odskocznią?
Bieganina, brak refleksji, wyniszczająca rywalizacja i nieraz przytłaczające dążenie do ciągłego samoulepszania się mogą doprowadzać do frustracji i przedwczesnego wypalenia. To, że nasz świat przyspieszył – szczególnie w dużych miastach – jest faktem. Jednak czy to tempo nie jest dla nas zabójcze? Czy w istocie nie zawęża naszych horyzontów?
To prawda, nieoczekiwanie spadło na nas wiele. Wobec kryzysu odczuwamy bezsilność, podczas gdy w środku aż kipi; zmagamy się z wieloma trudnymi emocjami. Próbujemy uczyć się od nowa samych siebie oraz wypracowywać nawyki, które mogą pomóc przetrwać pandemię. Warto poświęcić uwagę na to, co dotychczas z braku czasu nam umykało lub było przez nas samych traktowane jako słabość. Głęboko ludzkie potrzeby związane z bliskością czy obcowaniem z drugim człowiekiem w wielu przypadkach nie znajdują obecnie zaspokojenia. To właśnie te braki, w ciągu kilku dni zjednoczyły ludzkość bardziej niż jakiekolwiek apele bojowników o pokój na świecie. Nagle zmalało znaczenie prestiżu zawodowego czy wysokiego stanowiska. Zagraniczne podróże pozostają jedynie w sferze marzeń. Za to pojawiły się obawy o przyszłość zawodową i możliwość zapewnienia sobie i bliskim stabilizacji finansowej. Wielu z nas straci pracę i perspektywy, jednak właśnie teraz nie możemy zamykać oczu na wartości, które celebruje Wielkanoc: ŻYCIE i ODRODZENIE.
Pamiętajmy: obecna sytuacja może nas dużo nauczyć – chociażby uświadamiając nam, jak łatwo zburzyć naszą codzienność; ale też jak ją odbudować w zmienionej formie. Dlatego właśnie należy włączyć „tryb świąteczny” i czerpać z niego pełnymi garściami. Bliskość, wspólnota, ciepło oraz wszystkie inne związane z czasem świątecznym wartości powinniśmy potraktować jako drogowskazy na co dzień.
PROSTOTA życia oraz pracy
Do normalnego życia nie potrzebujemy zbyt dużo. Nie zapędzajmy się zatem w wygórowane oczekiwania oraz ambicje narzucane samym sobie. Pamiętajmy, że w obecnej sytuacji walczymy głównie o spokój ducha. Tylko dzięki niemu będziemy bardziej efektywni, zarówno w domu – gdzie wielu z nas mierzy się z intensyfikacją czasu spędzonego z rodziną – jak i w pracy. A spokój i szczęście dziś to zdolność dostrzegania i doceniania małych rzeczy. Rozmach zostawmy na później, teraz ćwiczmy swoją cierpliwość.
W izolacji zaczynamy boleśnie odczuwać brak tego, co do tej pory uważaliśmy za oczywiste: świeżego powietrza, spacerów, rozmów z drugim człowiekiem twarzą w twarz czy nawet uścisku ręki na powitanie. Dlatego warto przekierować swoją uwagę na drobnostki i z nich czerpać. Wielkanoc to czas dla rodziny, czas ważnych spotkań. Wielu z nas, z różnych przyczyn, spędzi ten czasj samotnie. Szczęśliwie, na ratunek przychodzą nam nowoczesne narzędzia do komunikacji.
W sieci pojawia się wiele artykułów, które proponują, aby wykorzystać ten czas na samorozwój. Dostępne są różne szkolenia, poradniki, kursy. Oczywiście, jest to dobry pomysł, ale tylko dla tych, którzy faktycznie czują taką potrzebę. Pamiętaj, nie naciskaj na siebie zbyt mocno – presja i tak jest duża.
WDZIĘCZNOŚĆ
Roztrząsanie i mnożenie porównań naszej sytuacji sprzed koronawirusa do obecnej nie ma sensu, a może jedynie budzić gniew. Pomocne może okazać się skupienie na plusach, na tym, co dobre – bo zawsze są dwie strony medalu. Bądź wdzięczny za wszystko, co do tej pory mogło być dla ciebie oczywiste: dach nad głową, Internet do kontaktu z bliskimi, słońce za oknem czy nawet balkon, na którym możesz wypić kawę. Są też rzeczy mniej namacalne: wsparcie bliskich, zdrowie, siła wewnętrzna, energia oraz umiejętność odpuszczania. Dziękujmy za to każdego dnia. Jednocześnie otwórzmy się na drugiego człowieka i pamiętajmy: nasi przełożeni i współpracownicy to też ludzie, którzy mają swoje problemy i mierzą się z tym samym przeciwnikiem. Bądźmy wdzięczni za to, że możemy się zjednoczyć we współodczuwaniu.
Nie zawsze jest „różowo” i nie zawsze potrafimy się dogadać – jednak każdego dnia uczymy się siebie od siebie nawzajem.
ZMIANA
Wcześniej czy później każdy zaczyna jej doświadczać. Życie to ciągła zmiana. Przez ostatnie tygodnie ludzie zostali rzuceni w nową sytuację, więc muszą znaleźć sposób, by się do niej przystosować. Uczymy się pracy TYLKO w domu, nawiązywania relacji TYLKO przez telefon lub Internet. Niektórzy ratują ludzi lub zapewniają im potrzebne do życia artykuły, narażając swoje zdrowie i bezpieczeństwo. Nikt nie myśli o planowaniu wakacji. Firmy nieraz mają problem z organizacją i nadzorem swoich pracowników. Mechanizmem obronnym jest dostosowywanie się do nowych sytuacji, oswajanie ich i ostatecznie wypracowanie z samym sobą planu działania. Pomocne może być zrozumienie, jak wykorzystać swoje zdolności i mocne strony. Skupienie na tym pozwoli przetrwać najgorszy czas i jednocześnie przyniesie efekt w nowej rzeczywistości. Może to, co dotychczas robiliśmy i kim byliśmy nie było tym, co dawało nam satysfakcję i radość?
CZAS
Najbardziej potrzebny, a jednocześnie niedoceniany. Przy wielu okazjach pojawia się w życzeniach – urodzinowych, imieninowych czy świątecznych. Tęsknimy za wolnym czasem, a jednocześnie nieraz nie potrafimy go wykorzystać. Marzymy, by go cofnąć, aby przeżyć coś na nowo. Zaklinamy, aby godziny się rozwlekały tak, aby móc „ogarnąć” wszystko.
Cokolwiek zrobimy, czas płynie. Teraz również. Wykorzystajmy go najlepiej, jak potrafimy: czy to zdobywając nowe umiejętności, czy nadrabiając zaległe pozycje z literatury i kinematografii, czy umacniając więzi z bliskimi. Zróbmy to jednak według swoich potrzeb, nie poddając się żadnej presji z zewnątrz.
„STAN WYJĄTKOWY”
Ostatnie dni pokazały, ile dobrego potrafimy zrobić bezinteresownie. Nagle w sytuacji zagrożenia pojawiają się emocje i zachowania, o które wcześniej nie podejrzewalibyśmy wielu osób. To zupełnie jak przy świątecznym stole: staramy się wyglądać wyjątkowo, jesteśmy może bardziej świadomi swoich słów i czynów; a przecież możemy też być tacy na co dzień. Pielęgnujmy w sobie tę odświętną wersję siebie. Każdy z nas jest inny i niepowtarzalny, każdy ma swoje dobro i zdolności.
DAR
Lubimy obdarowywać i być obdarowywani. I nie chodzi tylko o prezenty materialne. Dzisiaj o wiele więcej możemy zdziałać po prostu będąc dla kogoś. Czasem wystarczy zwykła rozmowa, słowa otuchy czy ciepłe spojrzenie; innym razem możemy wykorzystać nasze umiejętności – zawodowe i nie tylko. Zastanów się, co możesz podarować, a co przyjąć do innych.
NADZIEJA
Świąteczny czas wywołuje w nas refleksje różnego kalibru. Zastanawiamy się nad rzeczami prozaicznymi: czy dopisze pogoda, czy umówione spotkania odbędą się w miłej atmosferze, czy uda nam się bezproblemowo dojechać do naszego celu? Teraz w naszych myślach powraca jednak trudne, wielowymiarowe pytanie: jaka będzie nasza rzeczywistość po kwarantannie? Dlatego skupmy się na tym, aby w tej nowej sytuacji wciąż mieć nadzieję. Nadzieję na to, że każde zdarzenie może uczynić nas mocniejszymi, że to, czego teraz się uczymy nie zostanie zapomniane i pozostanie z nami na długie lata.